مدل EPM
مدل EPM
با توجه به اينكه هر ساله مقدار بسيار زيادي از خاك هاي با ارزش و حاصلخيز جهان به دليل فرسايش از دسترس و حيظ انتفاع خارج مي شود دانشمندان را بر آن داشت تا روش هايي را جهت تعيين مقدار خاك از بين رفته تعيين كنند.
به اين ترتيب روش هاي مختلفي جهت انجام كار فوق الذكر ارائه شده كه از اين بين برخي از اين روش هاي تعيين شده يا به اصطلاح مدل، برخي مقدار هدررفت خاك را به صورت كمي و برخي اين مقدار را به صورت كيفي بيان مي كنند.
از اين ميان يكي از زوش هايي كه مقدار فرسايش را به صورت كمي و كيفي تعيين مي كند مدلي است به نام مدل EPM .
اين مدل در سال 1980 براي بررسي شدت فرسايش خاك در كشور يوگسلاوي سابق مورد بررسي قرار گرفت و موجب ابداع يك روش طبقه بندي فرسايش با نام(M.Q.C.E) گرديد كه در حقيقت مدل EPM روش پيشرفته طبقه بندي با روش( M.Q.C.E) است.
در اين مدل عوامل موثر در فرسايش خاك عبارتند از : وضعيت توپوگرافي، سنگ شناسي،خاك و نحوه استفاده از اراضي و عوامل اقليمي.
