تعريفي از فرسايش خاك

Impact

Soil erosion is the detachment and transportation of soil and its deposition at another site by the agents of wind, water or gravitational effects. Erosion does occur to some extent under natural conditions but can be accelerated by human activities, such as vegetation clearing, overgrazing and infrastructure construction. 

There are several types of erosion:

• Water erosion where soil is eroded and transported by water, e.g. 
• Splash or raindrop erosion
• Hillslope erosion
• Gully erosion
• Wind erosion where soil eroded and transported by wind
• Wave erosion where soil is eroded and transported by the action of waves

Suggested indicators: Hillslope erosion*, Gully erosion, Wind erosion*

Increased soil erosion may be associated with:

Potenital associated impacts	Suggested indicators
Loss of nutrient-rich top soil leading to reduced soil fertility and vegetation condition	Ground cover Shrub cover Tree canopy cover & health Weed cover Organic litter Native vegetation area Vegetation density Impacts on native vegetation
Reduced water quality if eroded sediments are washed into waterways	Fine sediment in water Phosphates in water Nitrates in water pH of water

 

فرسایش = Erosion = Abtrag

فرسايش كه به آلماني  Abtrag وبه فرانسه وانگليسي Erosion گفته  مي‌‌شود، از كلمه لاتين Erodere  گرفته شده وعبارت است از فرسودگي و از بين رفتگي مداوم خاك سطح زمين (انتقال يا حركت آن از نقطه اي به نقطه ديگر در سطح زمين) توسط آب يا باد[1].

 

خاك يكي از مهمترين منابع طبيعي هر كشور است. امروزه فرسايش خاك به عنوان خطري براي رفاه انسان و حتي براي حيات او به شمار مي‌رود. در مناطقي كه فرسايش كنترل نمي‌شود، خاك ها به تدريج فرسايش يافته، حاصلخيزي خود را از دست مي دهند.

 

 فرسايش نه تنها سبب فقير شدن خاك و متروك شدن مزارع مي گردد و از اين راه خسارات زياد و جبران ناپذيري را به جا مي گذارد، بلكه با رسوب مواد در آبراهه ها، مخازن سدها، بنادر و كاهش ظرفيت آبگيري آنها نيز زيانهاي فراواني را سبب مي‌گردد. بنابر اين نبايد مساله حفاظت و حراست خاك را كوچك و كم اهميت شمرد. 

 

اگر استفاده خاك بر اساس شناسايي استعداد و قدرت توليدي آن ومبتني بر رعايت اصول صحيح و علمي باشد، خاك از بين نمي رود[2]. فقط در سايه حمايت پوشش نباتي(درختان يا ساير گياهان) بوده كه فرسايش خاك بسيار كند شده و تعادلي در تشكيل و فرسايش خاك ايجاد گرديده است.

 

اين تعادل مساعد كه تحت تاثيرشرايط طبيعي حكمروا شده بود،از زماني كه بشر زمين را به منظور تهيه  محصول وبدست آوردن غذا و ديگر مايحتاج خود ،موردكشت و زرع قرار داد تا از آن به عنوان مرتع استفاده كرد، بر هم خورد و زمين ها در معرض فرسايش شديد و وسيع قرار گرفت .

 

بنابراين فرسايش قبل از آنكه مورد بهره برداري انسان قرارگيرد  نيز اتفاق مي‌افتاده(فرسايش طبيعي) ولي از وقتي‌كه انسان در آن به كشت و زرع پرداخت باعث فرسايش بيش از حد(فرسايش سريع وشديد) خاك شده است.